دختر خیـــــآل پردآز

همه پلتفرم‌ها به صاحبان چتروم ها اجازه می‌دهند تا شرکت‌کنندگان را ملزم به ورود به سیستم کنند، و به همین دلیل از مشارکت ناشناس جلوگیری می‌کنند. ناشناس بودن آنلاین یکی از عواملی است که می تواند منجر به بی ادبی شود (Levitt and Peacock 2021, 3) به دلیل اثر بازدارندگی آنلاین (Suler 2021). اما تحقیقات همچنین نشان داده است که ناشناس بودن مشارکت و تمایل به ابراز عقاید مخالف را افزایش می دهد (Haines et al. 2021). با این حال، پست‌های ناشناس نیز تأثیرگذاری کمتری دارند (ibid). این تحقیق تنش بین اهداف سطوح بالای مشارکت و بی ادبی دلسرد کننده را برجسته می کند. با توجه به اینکه 40٪ از کاربران اینترنت قربانی آزار و اذیت آنلاین هستند (Duggan 2015)، من استدلال می کنم که چت ناشناس نمی تواند تنظیمات پیش فرض اتاق چت باشد. من می‌توانم مواردی را تصور کنم که ناشناس ماندن ممکن است موجه باشد، مانند جریان‌های زنده به شدت سیاسی در جوامع سرکوبگر، اما حتی در این صورت باید سناریوی روشنی وجود داشته باشد که در آن پلتفرم مجبور شود اطلاعات کاربران را به مقامات تحویل دهد. برای تجربه یک چتروم عالی، تهران چت رو امتحان کنید.

یک فرآیند معمولی ورود به سیستم نیاز دارد که کاربر یک حساب کاربری ایجاد کند و آن را به یک آدرس ایمیل متصل کند. می‌توان اشکال قوی‌تری از تأیید هویت را در تلاش برای کاهش توانایی افراد برای ایجاد حساب‌های رایتر تصور کرد که به طور خلاصه برای ایجاد مشکل و سپس دور انداختن استفاده می‌شوند. در طی یک سخنرانی اخیر در MIT، Brianne Wu پیشنهاد کرد که توییتر باید به کاربران اجازه دهد فقط پیام‌هایی را از حساب‌هایی که حداقل 30 روز از عمر آنها می‌گذرد، ببینند تا آزار و اذیت کاهش یابد (Matias 2021). وو همچنین پیشنهاد کرد که ناشناس ماندن چیزی است که افراد در صورت سوء استفاده از این امتیاز باید از دست بدهند. در این سناریوی دوم، ورود استاندارد ممکن است تنظیمات پیش‌فرض باشد، اما اشکال قوی‌تری از تأیید هویت برای کاربرانی که درگیر آزار و اذیت بوده‌اند مورد نیاز است.

سوال این است که آیا فردی که در گذشته مردم را آزار داده است، از این رفتار خودداری می کند زیرا مجبور به ناشناس ماندن کمتری هستند؟ من متقاعد نیستم که چنین باشد. درخواست برای اطلاعات شناسایی بیشتر می‌تواند به سادگی آزاردهنده را مجبور به ایجاد یک حساب کاربری جدید برای ادامه همان رفتار با همان سطح از ناشناس بودن کند. در مقابل، تغییرات در قانون 30 روز (مثلاً ورود اجباری به اتاق های چت DeepStream با یک حساب توییتر که حداقل 30 روز از عمر آن می گذرد) به نظر می رسد که واقعاً افراد را مجبور می کند از حساب هایی استفاده کنند که با آنها ارتباط قوی تری دارند، و نتیجه را افزایش می دهد. از مسدود شدن آن حساب با توجه به همه این ملاحظات، من برای سیاست الزام ورود به سیستم استدلال می‌کنم و نوعی از «قانون 30 روزه» را در نظر می‌گیرم یا به مدیران اجازه می‌دهم یک آدرس IP را ممنوع کنند، اگر استفاده واقعی نشان می‌دهد که گردانندگان اغلب افراد مشابهی را با استفاده از حساب‌های مختلف ممنوع می‌کنند. .